:o) Þetta eru gleðilegar fréttir

21.2.2008 | 15:50

:o) Þetta eru gleðilegar fréttir

Eins yndislegt og það er að horfa á górillur og apa annað hvort í sjónvarpi eða í dýragörðum þá fær ég alltaf sorgarsting í hjartað.

Ég man fyrsta skiptið sem að ég sá simpansi eða mannapa eins og að þeir eru líka kallaðir. Ég fór með skólanum í sædýrasafnið sem var í Hafnarfyrði. Þegar að ég kom inn í bygginguna þar sem að mannaparnir voru heyrði ég hróp og köll í krökkunum, sem voru á leiðinni út. Aparnir voru að henta saur í krakkana, þeir kúkuðu í hendurnar á sér og köstuðu svo saurnum í okkur, mér brá og ég stoppaði og horfði á dýrin. Mig langaði til að fara að gráta, þarna voru þessi dýr í pínulitlum búrum full af skít, það var nákvæmlega ekkert fyrir þá að hafa þarna inni. Sumir apanna voru að betla, sjálfsagt vanir því að fólk gæfi þeim nammi eða eitthvað slíkt.

Öpunum hundleiddist og þeim leið illa þarna, það eina sem að þeim datt í hug var að henda eigin saur í fólkið sem koma og starði á þá. Segir það okkur ekki neitt? Þeir voru að gefa skít í okkur, "þið þarna aumingjar sem lokið okkur inni, þetta er handa ykkur!".

Þarna fékk ég sorgarstinginn í hjartað.

Síðan þá hef ég farið í aðra dýragarða, dýragarða þar sem að betur er hugsað um dýrin. En mér líður alltaf jafn illa. Í fyrsta skiptið sem að ég fór í DC dýragarðinn hitti ég risastóran silfurbak. Við vorum reyndar sitthvoru megin við einhverskonar gler. Þessi stóri górillu maður sat þarna klesstur upp við glerið, hann snéri hliðinni að glerinu. Ég settist við hlið hans og horfði á andlit hans, hann var svo sorgmæddur . Mig langaði svo að geta snert hann, huggað hann, sagt honum að mé þætti leitt að hann væri fastur þarna inni. Við horfðum á hvort annað í smá tíma en svo snéri hann sér undan. Ég stóð upp og fór í fangið á Ljóninu mínu, hann hélt mér þétt á meðan að ég snökti og jafnaði mig.

Ég óska af öllu mínu hjarta að fjallagórillurnar verði öruggar fyrir mannfólkinu.

	Fágæt samvinna til að bjarga górillum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

Þú ert greinilega góð kona

Markús frá Djúpalæk, 21.2.2008 kl. 15:59

Ó en fallega sagt Markús, takk

Sporðdrekinn, 21.2.2008 kl. 16:04

Ég skil þessa tilfinningu sem þú hefur. Mig rámar í að hafa heimsótt þennan garð þegar ég var lítil með foreldrum mínum og það sem mér fanst hvað óhuggulegast var slýgrænt vatn ísbjarnarhreiðursins. Ég held ég hafi verið 4 ára en ég man eftir hvað apabúrið var lítið og í minningunni er allt sóðalegt ....

Ég hef farið í dýragarð í köben eftir þetta og veistu ég hef engan áhuga á dýragörðum og vil ekki fara með börnin mín þangað! Ég er kanski ekki réttlát hvað þetta varðar en svona er þetta.

knús til þín fallega kona!

www.zordis.com, 21.2.2008 kl. 21:50

Ég rakst á blaðið Newsweek á biðstofu í dag, þar var aðalfréttin um dráp á hluta af Silfurbak fjölskyldu. Ég hafði ekki tíma til að lesa alla fréttina svo að ég googlaði þegar að ég kom heim fann þetta.

Þarna voru tvisvar sinnum á stuttum tíma framin morð í sömu fjölskyldunni. Morðingjarnir höfðu ekki tíma til að taka dýrin með sér svo að eitthvað styggði þá. Í fyrra skiptið fannst górillubarn hangandi í móður sinni sem var dáin. Í seinna skiptið var forustu górillumaðurinn drepinn og þrjár kvengórillur, þau voru öll skilin eftir.

Ég er ekki búin að lesa alla greinina, ég bara skellti hér inn hluta af því sem að ég náði að lesa.

Einar ég skil þetta ekki, en reyni samt að hugsa að þetta fólk sér ekki heiminn eins og við. Við vitum miklu meira um heiminn en þau gera og hvað er að gerast í honum. Ekki misskilja mig ég er sko EKKI að afsaka það hvað þeir eru að gera. Takk fyrir kveðjuna

Veistu Zordis, við fengum gesti hér í sumar og ég hélt að strákunum þætti gaman að fara í dýragarðinn með gestina svo að við skelltum okkur. Þegar að næsta holl af gestum kom fór sú fjölskylda í dýragarðinn, en mínir strákar vildu ekki fara með. Sá elsti sagðist bara ekki geta horft upp á dýrin svona sorgmædd. Takk fyrir knúsið og hér er eitt á móti

Sporðdrekinn, 22.2.2008 kl. 06:55