Ég vissi að við ættum eitthvað sameiginlegt!

Ég átti þetta til, að dansa upp á borðum. Bæði í vinnunni (nei ekki strippari) og mér til gamans.

Ég flutti erlendis eftir að ég hætti á þessum skemmtilega vinnustað, þar sem að ég stökk upp á borð og tryllti liðinn  og sást lítið á jamminu hér heima, þar sem að ég átti einnig til með að stökkva upp á borð. En eftir að ég flutti aftur heim sex árum seinna, fór ég að vinna sem þjónustustúlka á öðrum skemmtilegum en þó mun... rólegri stað.

Einn daginn er ég að hreinsa af borði hjá tveimur herramönnum og spyr þá hvort að ég megi bjóða þeim kaffi?

"Nei takk" Segir annar þeirra. "En þú mátt dansa fyrir mig...."

Vóvvv hvað mér brá! Ég er meira að segja nokkuð viss um að ég hafi roðnað, svo stamaði ég "Það er svo langt síðan... ég er hætt því"

Bjóst ekki við að ókkunugur maður myndi eftir þessu og hvað þá eftir mér sex árum seinna. En ég hef augljóslega verið eftirtektarverð

Ég var að lesa bloggið hans Markúsar þegar að mér datt þessi saga í hug og er hún því á tveimur stöðum svo til orð fyrir orð

Dansar uppi á borði fyrir manninn sinn og vini hans

Athugasemdir

[Júdas, 14.5.2008 kl. 07:35]

Kaffi?

[Sporðdrekinn, 14.5.2008 kl. 12:40]

Já, kaffi  Þetta var veitingastaður og gerðist í hádeginu.