Klettaklifur: Gaman? Já. Hrædd? Já.

Ég fór með Ungana í klettalifur í dag, geggjað gaman, við vorum þarna í fimm tíma, við tókum reyndar matarpásu. Ungarnir eru ótrúlegir! Ég var búin að horfa á þá fara nokkrar ferðir, þetta virtist ekkert erfitt. Þarna var fullorðið fólk að æfa sig, sumir ekki einu sinni með reipi, "þetta getur ekki verið svo erfitt", hugsaði ég með mér. ElstiUnginn kom til mín "Mamma villt þú ekki prufa?" Þessar elskur eru farnar að þekkja mömmu sína, ég má ekki koma nálægt íþrótt þá verð ég að prufa.

Jú veistu hvað mig dauðlangar til að prufa, sagði ég við Ungann. Mig hefur langað að prufa þetta í alla veganna þrjú ár. Nú voru allir þrír komnir í kringum mig "Mamma prufaðu!".

Hmm OK, ég ætla að ath hvort að ég megi bara prufa eina ferð. Ef að mér líkar vel þá klíf ég með ykkur næst þegar að við komum. Ungi maðurinn í afgreiðslunni tók vel í þetta, mér var skellt í beisli og nýja skó (já ok ekki svo nýja).

Þegar að ég kem að Ungunum þá skæl brosa þessar elskur, yndislegt hvað maður getur glatt þá bara með að taka þátt í því sem að þeir eru að gera. "Jæja MiðUngi, lánaðu mér smá krít á puttana, ég er tilbúin". Neiii mamma sagði ElstiUnginn, leifðu okkur að sjá hvað þú kemst langt án krítar. Ég má bara fara eina ferð sagði ég, leifðu mér að nota krítina. Sagði ég, brosandi mínu fallegasta engla brosi. Nei mamma. Sagði ElstiUnginn ákveðinn. Ég skal bara biðja um leyfi fyrir þig að fara tvisvar, einu sinni án og einu sinni með. Þessi elska er svo oft óöruggur innan um ókunnugt ungt fólk, en núna var hann tilbúin til að fara og biðja um greiða fyrir mömmu sína. OK, til er ég.

ElstiUnginn fór og fékk leyfi og mamman fór af stað upp, upp og upp.

Það var ekkert mál að komast upp, ég fann þó að maður þarf að vera í góðu formi til að stunda þessa íþrótt. Vá hvað mér fannst gaman.

Ungarnir stóðu fyrir neðan "Flott hjá þér mamma! Vá hvað þú ert dugleg! Þú getur þetta!" Og svo þegar að ég komst á toppinn þá hrópuðu þeir "Hringdu bjöllunni mamma, hringdu bjöllunni!" Sem ég og gerði, þá hrópuðu þeir og klöppuðu fyrir mömmu sinni.

Æ Snúllur hugsaði ég og leit niður. STÓR mistök! óóó nei hvernig á ég að komast niður, hugsaði ég. Það var ógeðslega langt niður, strákarnir voru bara pínu litlir þarna þar sem að þeir stóðu niðri á gólfinu og kölluðu "Komdu mamma, stökktu niður! Þetta er allt í lagi". Ég kallaði á mót "Nei, ég þori það ekki".

Nú fór hugurinn á fullt, hvað á ég að gera? Ég get auðsjáanlega ekki verið hér, hangandi á vegg eins og kóngulóarkona. Ég leit aftur niður "Ó Guð! Hvað á ég að gera?" Ég byrjaði að fikra mig niður, skref fyrir skref. Ég var fljót að komast að því að þetta myndi taka tvo daga, það er miklu erfiðara að fara svona niður en upp.

Ég leit aftur niður en í þetta sinn sá ég Ungana varla, ég var svo hrædd. "Ég má ekki láta þá sjá hvað ég er hrædd" hugsaði ég "Jú ok, þeir sjá hvað ég er hrædd, en ég verð að sýna þeim að ég get sigrast á hræðslunni". Í því heyri ég rödd ElstaUngans "Hoppaðu bara niður mamma mín, treystu bandinu, þetta verður allt í lagi".

Ég lokaði augunum og stökk!

Spyrntu í veggin mamma, spyrntu í vegginn! Hrópuðu Ungarnir allir sem einn. Ég opnaði augun og jú þarna kom veggurinn á móti mér, ég spyrnti.

Á leið minni niður heyrði ég í Ungunum: Flott hjá þér mamma, þú ert að gera það, flott hjá þér!

Þegar að ég lenti svo á gólfinu hjá þeim sögðu þeir hver í kapp við annan: Fannst þér ekki gaman? Villtu fara aftur? Ég var enn hálf ringluð af adrenalíns innspýtingunni. Jú alveg æði, rosalega gaman!

Ungarnir hafa erft eitt og annað frá mér og púkaskapur er eitt af því. ElstiUnginn horfir því á mig glottandi og segir: Ertu tilbúinn að fara aftur? Nú er að duga eða drepst, ég veit hvað ég verð að gera til að halda titlinum "Kúlaðasta mamma í heimi". Já auðvitað!

Ég var alveg jafn hrædd að fara niður í seinna skiptið. En það stoppaði mig ekki í að ath hvað það kostar að vera félagi. Nú er bara að klippa neglur og klífa kletta, þetta er æði!

Þetta er ekki í fyrsta skipti sem að ég hef fyrir tilvist Unganna minna, yfirstigið hræðslu mína eða tekist á við hluti sem að ég hélt að mér væru ómögulegir. Við mömmurnar erum kannski engar Kattarkonur eða einhverjar aðrar ofurhetjur. En ef að við erum heppnar þá getum við annað slagið gert hluti til að sýna börnunum okkar að það sé allt í lagi að vera hræddur svo lengi sem að það stoppi mann ekki frá því að lifa lífinu. Þá erum við hetjur, hetjur barnanna okkar og hver þarf meira en það.

Athugasemdir

[Gunnar Gunnarsson, 26.7.2008 kl. 02:48]

.

[Hólmdís Hjartardóttir, 26.7.2008 kl. 18:07]

Ég er alger gunga!!!!!!!!

[Sporðdrekinn, 27.7.2008 kl. 17:40]

Já Hólmdís, maður gerir ótrúlega hluti fyrir börnin sín. Ég er td vatnshrædd en lét það ekki stoppa mig í að dýfa mér í vatn sem er hérna rétt hjá okkur. Og það aðeins vegna þess að miðUnganum mínum langaði að dýfa sér en þorði ekki, hvað gera mömmur þá? Nú, þær fara fyrst

Annars er ég ótrúlega fegin að ég lít svona á málin. Ég nefnilega vona að með því að ungarnir mínir horfi á mig yfirstíga mínar hræðslur þá hjálpi það þeim að gera það sama. Það er nefnilega svo erfitt að fara í gegnum lífið og láta hræðsluna við eitthvað stoppa mann frá því að gera það sem að mann langar til að gera.

[Huld S. Ringsted, 27.7.2008 kl. 21:35]

[Ásta Björk Solis, 28.7.2008 kl. 15:54]

hvar i bandarikjunum ert thu?

[Ásta Björk Solis, 28.7.2008 kl. 16:18]

ok bara ad forvitnast  

[www.zordis.com, 29.7.2008 kl. 18:35]

Mamma klifurmús!!!!  hehehe, flottust .... ekki spurning!

Ég klifraði á þingvöllum sem barn og þótti gaman og sennilega myndi ég gera eins í dag ef það væri til að hvetja börnin mín.  Knús á þig kóngulóarkona!

[Sporðdrekinn, 29.7.2008 kl. 20:52]

Æ já veistu þetta var svo gaman

Já ég efa það ekki, ég veit að þú styður og hvetur börnin vel áfram.

Knús

[Linda litla, 30.7.2008 kl. 02:17]

Vá þetta hljómar skemmtilegt...... fyrir þig hehehe, myndi ekki fyrir mitt litla líf gera þetta. Er viss um að kaðallinn myndi slitna og ég húrra niður og alveg örugglega mölva á mér hausinn. Held að ég haldi mig við íþróttir eins og snoker og pool.

[Sporðdrekinn, 30.7.2008 kl. 15:29]

Snoker og pool geta nú líka verið hættulegar íþróttir Linda l. ég var einhvern tíman með andlitið á vitlausum stað og fékk kúluna í andlitið  En ég get líka verið einstaklega óheppinn  hehehe

[www.zordis.com, 30.7.2008 kl. 20:11]

Sommerhilsen ... meira hvað íslandið er hlýtt þessa dagana!

[Ásta Björk Solis, 30.7.2008 kl. 20:44]

Hey vilt thu verda bloggvinkona????

[Sporðdrekinn, 30.7.2008 kl. 22:31]

Já Zordis, heimurinn er allur að breytast, heitt þér, kalt þar og hristingur alstaðar 

Ásta B. Já ég skal ath hvort að ég kann að bæta þér við.

[Sporðdrekinn, 30.7.2008 kl. 22:34]

Átti að vera "heitt hér"  hehe