Þegar að hræðslan við ofbeldi er endurvakinn

Við sem höfum búið við ofbeldi og komið okkur út úr því sambandi vitum aldrei hvar eða hvenær við finnum fyrir hræðslunni aftur. Við vitum oft ekki einu sinni hvað það er sem mun láta líkama okkar og sál kveljast aftur út af því sem liðið er.

En í dag fékk ég sprautu hræðslunnar beint í æð, það eru liðin c. 18 ár síðan að ég kom mér frá þeim manni sem að beitti mig bæði andlegu og líkamlegu ofbeldi. Ég er búin að vera í föstu sambandi við mann í rúm 16 og hefur sá maður aldrei lagt á mig hendur og ég hélt að ég væri búin að lifa það lengi án ofbeldis að ég myndi aldrei aftur finna fyrir þessari hræðslu sem heltekur mann þegar að maður bíður eftir því að vera barinn.

Ég var sem sagt farþegi í bíl í dag, ökumaðurinn var mjög stressaður og mér reiður, hann keyrði eins og hálfviti til að ná á ákvörðunar stað á réttum tíma. Ég fór að gráta inn í mér og ég fann fyrir gamalli tilfinningu, hræðslan sem að ég fann var ekki vegna þess sem var að gerast heldur vegna hluta sem höfðu gerst fyrir mörgum árum.

Hræðslan stigmagnaðist hjá mér og yfir tók mig alla. Ég gat ekki hætt að gráta, ég hélt svo fast í bílhurðina að ég átti erfitt með að losa höndina.

Þegar að við komum á ákvörðunarstað varð ég að fara inn með manneskjunni og bíða í biðstofu fullri af fólki. Ég gat ekki tekið niður sólgleraugun því tárin héldu áfram að streyma niður kinnar mínar og augun voru rauð og þrútinn.

Ökumaðurinn þurfti á mér að halda en ég hafði ekkert að gefa, líkami minn var alveg dofinn og enn stífur af gamalli hræðslu. Á endanum fór ég heim og sagðist myndi koma aftur þegar að bílstjórinn væri búinn og þyrfti að komast heim.

Ég fór heim, fékk mér að borða og fór í sturtu, ég vildi reina að þvo af mér hræðsluna.

Eftir að ég hafði náð í bílstjórann og keyrt hann heim, var ég alveg búin á því. Ég fór heim tók inn verkjalyf þar sem að öll spennan hafði kallað á mikinn höfuðverk. Svo lagði ég mig í rúman klukkutíma.

Þegar að ég vaknaði leið mér aðeins betur en doðinn, hræðslan og spennan voru enn ekki alveg farinn.

Núna finn ég að ég er að styrkjast aftur en veit þó að það þarf ekki mikið til að endurvekja þann draug sem heltók mig í dag.

Þegar að ég las núna yfir það sem að ég hafði skrifað hugsaði ég: Skrítið, ég hélt að ég væri sterkari.

En málið er sjálfsagt bara það, að það skiptir ekki máli hversu sterk við erum, hræðslan getur yfirtekið okkur öll.

 

Athugasemdir

[www.zordis.com, 8.8.2008 kl. 03:08]

Hræðslan er þarna og þegar síst skyldi læðist hún inn!  Þú setur þetta mjög vel fram, allskonar áreiti tilfinningalega getur komið án fyrirvara við ólíkar aðstæður!  Við lærum og lifum, styrkjumst en tökumst alltaf á við tilfinningar, þær eru okkar!

Knús úr íslenskri sumarnótt sem er orðin dimm, dimmalimm!

[Sporðdrekinn, 8.8.2008 kl. 03:13]

Knús Zordis mín

[Gudrún Hauksdótttir, 8.8.2008 kl. 04:45]

Hrædsla er fyrirbæri sem vid göngum öll í gegnum á einhvern hátt á okkar lífsleid.Hvernig sem vid bregdumst vid er ekki alltaf spurning tví stundum getum vid hreinlega ekki stjórnad henni....Gódur pistill hjá tér og takk fyrir ad deila tessu med okkur.

Eigdu gódann dag.

[Jón Steinar Ragnarsson, 8.8.2008 kl. 05:52]

Smá innsláttarvilla í fyrirsögninni. Ofbelti stendur en á væntanlega að vera Ofbeldi, nema að þú sért að tala um gríðarlega fyrirferðarmikið belti. 

Þú ert með þetta rétt annarstaðar, svo þér hefur bara orðið fótaskortur á lyklaborðinu eins og ég er ansi gjarn á sjálfur.

[Hulla Dan, 8.8.2008 kl. 08:29]

[Dísa Dóra, 8.8.2008 kl. 12:59]

Ég held nú að slík endurköst til fortíðarinnar séu einmitt ekki merki um að þú sért eitthvað veik fyrir heldur einmitt merki um hve sterk þú ert orðin.  Þú ert orðin það sterk að þú leifir þessum tilfinningum að brjóast fram þar sem að undirmeðvitundin veit að núna hefur þú styrkinn til að takast á við þær.

Ég veit að sjálf frysti ég allar svona tilfinningar og flestar minningar í byrjun en þær hafa verið að koma upp af og til í gegn um árin.  Held einmitt að þær komi upp þegar maður finnur að maður höndlar að takast á við þær.

Knús til þín sterka kona

[Linda litla, 8.8.2008 kl. 13:32]

Ég hef sem betur fer ekki verið í ofbeldissambandi, en ég get alveg ímyndað mér að þegar maður hefur upplifað slíkt þá er alltaf hræðsla við það í undirmeðvitundinni.

Ég held líka að það sé gott að losa sig við þetta eins og þú ert að gera hérna. Farðu vel með þig.

[Agnes Ólöf Thorarensen, 8.8.2008 kl. 14:40]

[Hólmdís Hjartardóttir, 8.8.2008 kl. 15:04]

[Sporðdrekinn, 9.8.2008 kl. 01:32]

Takk öll fyrir að gefa ykkur tíma til að lesa þetta (og leiðrétta  ) og sýna mér hlýju með  ykkar. Takk  

Takk, jyderupdrottningin

Búin að laga Jón

Takk Dísa Dóra, en trúðu mér, mér finnst ég ekki sterk núna, er búin að vera að upplifa ýmsar tilfinningar í dag. Og vondar minningar hrannast upp.