Svar í nánd

Í dag mun koma í ljós í hvaða átt líf mitt stefnir. Tíminn skríður áfram og ég kem engu í verk, ég hef beðið eftir þessari stund lengi, lengi en ég er samt ekki tilbúin.

Að öllum líkindum mun mín heitasta þrá aldrei rætast. Ég mun aldrei fá það sem hjarta mitt þráir svo heitt. Ég hef svo sem vitað þetta í langan tíma en vonin um hamingju hefur hefur blindað mig.

Svo ef að þið hafið smá auka fyrir mig, viljið þið þá senda mér stuðning yfir hafið?

Hér er hluti af texta sem að ég skrifaði:

 

My stomach tightens and my hart is screaming

It is screaming your name.

My hart cry’s out fore you, it shouts with al of its strength,

but no one can here it but me.   

 

Athugasemdir

[Agný, 21.8.2008 kl. 18:09]

Kæri Sporðdreki....Ekki tapa voninni.....þó svo þú kanski ekki öðlist það sem þú akkúrat núna þráir... Þó svo þér finnist þú ekki hafa fyrir neitt að lifa núna, horfðu samt fram á veginn. Lífið er í mínum huga eins og göng,  bugðótt og hæðótt en það er alltaf ljós í hinum enda gangnanna, maður sér það bara ekki alltaf fyrir beygjunum...

Sjálf hef ég kynnst þokkalega vel því sem særir hjartað og sálina .....Gæti skrifað þokkalegustu framhaldsögur í Vikuna um það...þokkalega spennandi drama rómantík, svik, lygar, blekkingar og í þeim dúr...( er ekki að segja þetta til að gera lítið úr þinni lífsreynslu).

Hversu svart sem allt leit út og líðanin svört, þá hef ég alltaf náð að skríða upp úr skurðinum aftur..en neita því ekki að erfitt hefur það verið., hrufluð á hnjám og höndum en upp komist alltaf en misjafnt hversu langan tíma það hefur tekið og stundum runnið niður aftur en aldrei alveg niður á botn aftur..

Ég hef alltaf litið á lífið þannig að hversu illa mér hefur liðið og upplifað að vera komin á botninn  að þá sé bara ein leið eftir og það er upp aftur.... Kanski ekki á sama stað og maður datt í  hringiðuna í ánni..heldur lætur maður sig berast með straumnum niður ána og tekur land á nýjum stað.  Sé sjálfa mig sem litla kræklótta tréð sem sveigist og beygist í lífsins stormum en brotnar þó ekk, i en beyglurnar sitja þó sumstaðar eftir í greinunum þegar að storminum slotar. Stóra fallega beinvaxna tréð stendur ekki alltaf stormana vegna þess að það getur ekki svignað, það lítur kanski sterklega út, en þarf svo ekki nema einn storm til að falla til jarðar.....

En kanski er stærsta vandamálið fyrir okkur flest að elska okkur sjálf og koma fram við okkur sjálf eins vel og við komum fram við vini okkar...Ég reyni að muna (gengur misvel) að ég geti ekki gefið öðrum það sem ég á ekki til fyrst fyrir sjálfa mig.. Geti mér ekki þótt vænt um sjálfa mig eins og ég er eða borið virðingu fyrir sjálfri mér, hvernig get ég þá ætlast til að aðrir geri það....En kæra vina ég veit ekki hvort þetta sem ég segi hér muni hjálpa þér eitthvað en ég vona það nú samt.. Sendi þér svo bara stórt knús

[Sporðdrekinn, 21.8.2008 kl. 19:42]

Kæra Agný, Takk fyrir að gefa þér tíma til að skrifa mér, og sýna mér umhyggju með orðum þínum.

Nei, ég gefst ekki upp, ef ekki fyrir mig þá fyrir unganga mína.

Og takk fyrir knúsið

[Sporðdrekinn, 21.8.2008 kl. 20:01]

Milli þess sem að ég skrifaði þessa bloggfærslu og núna, átti ég stutt samtal í síma og svo hefur mér borist bréf.

Mér hefur lærst að ég fæ ekkert endanlegt svar í dag. Enn er mikil vinna fyrir höndum, hver afrakstur hennar verður er algerlega úr mínum höndum. Ja... ok, kannski ekki alveg en stór hluti hennar er. Og ég hef beðið lengi eftir því að þörfin á þeirri vinnu uppgötvist og verði unnin. Kannski verður afrakstur þeirra vinnu mér í hag og kannski ekki.....

Nú er bara að byggja sig upp, ekki satt. Klífa, skríða, borast áfram og aldrei stoppa.

Ég verð að viðurkenna, að ég er feginn að fá ekki staðfestingu á ótta mínum. Biðstaða er hvorki holl né góð, en ég þarf ekki að vera í biðstöðu með sjálfa mig þótt að annað sé. Ég mun taka á honum stóra mínum og berjast, ég veit að þetta verður ekki auðvelt, en ég get það. Mig hlakkar bara svo ógeðslega mikið til þegar að einn daginn ég finn fyrir frið og ró í hjarta mínu.

[Heiða Þórðar, 21.8.2008 kl. 21:17]

Úff, ég fæ sting í hjartað. Hafðu það gott og ég sendi þér mínar kærleiksríkustu hugsanir.

[Sporðdrekinn, 21.8.2008 kl. 21:20]

Takk Heiða mín

[Dísa Dóra, 21.8.2008 kl. 21:34]

sendi þér hlýjar kveðjur og óskir.

Segi eins og Agný að ég hef staðið í þeim sporum að vera viss um að hamingjan væri alls ekki mér ætluð.  En hamingjan fann sér samt leið til mín og allt aðra leið en ég átti von á í raun.  Kannski þess vegna sem hún komst til mín því ég var svo tortryggin að annars hleypti ég henni alls ekki að mér  

Hamingjan kemur þegar maður á síst von á henni nefnilega.  Gott máltæki segir að hamingjan sé ekki áfangastaður heldur ferðalagið að áfangastaðnum.  Nokkuð mikið til í því.

Knús til þín

[www.zordis.com, 21.8.2008 kl. 21:40]

Að eiga von heldur konu á floti í kærleikans þrá!  Elsku kæra Sporðdreki ég sendi þér ljós í hjartastað og vonandi sérðu brosið sem hefur töframáttinn eina.  "Bros getur dimmu í dagsljós breytt"  Faðmlag til þín! 

Reyndu að ná fram slökun og tæma hugann þinn til að finna stað þér innra og losa þig í átt til frelsis.

[Sporðdrekinn, 22.8.2008 kl. 10:42]

Takk stelpur

[Emma Agneta Björgvinsdóttir, 22.8.2008 kl. 12:42]

Faðm og knús með kærleikskoktel frá mér

[Mr;Magoo (IP-tala skráð) 22.8.2008 kl. 16:14]

kæra vina megi guð gefa þér þrótt og styrk

sendi þér faðmlag  

[Haraldur Davíðsson, 22.8.2008 kl. 17:25]

Ég skil hvað þú ert að fara með biðstöðuna, baráttukveðjur og ekki gefast upp.

[Sporðdrekinn, 23.8.2008 kl. 01:00]

Takk, Emma, Mr;Magoo og Haraldur