Ég er að spá í að henda myndavélinni í gólfið!

Smá framhald frá fyrri færslu: 

Ég varð nú að taka skæri í hönd og aðeins klippa inn í hárið á mér hér og þar eftir þvott og þurrk í morgunn. Ég verð að viðurkenna að mér kveið smá fyrir að sjá hvað ég hafði gert 

En svei mér þá ég er bara nokkuð ánægð með hárið á mér, svo að annað hvort er ég að missa vitið og enda eins og reitt hænurassgat eða ég er búin að finna góða leið til að spara. Annars koma systir mín og mágur til mín bráðum  og þau munu segja mér sannleikann. Annað hvort kemur "Ó elsku systir mín á ég að lána þér fyrir klippingu" eða "Hey! Cool, flott hjá þér". Nú er bara að bíða og sjá  

Ég snéri mér í hringi fyrir mákonu mína í dag og spurði "Hvernig finnst þér?"

"Fínt" Var svarið sem að ég fékk.

"Ég gerði það sjálf...."

"Hvernig sástu hvað þú varst að gera?!?"

"Ég sá það ekki"

"Ó, ok, veistu að þú ert með tvo lengri lokka að aftan?..."

"Já, ég vill hafa það svona"

"Ok, vildi bara vera viss, þetta er fínt"

Ég tek það fram að mákona mín vinnur á mjög virtum stað og allt er fínt og pússað alstaðar hjá henni. Hún er svona fín kona (svona eins og ég sagði Kay að ég vildi ekki vera ), hún er ekkert snobb eða neitt svoleiðis en hún er heldur enginn ég

Þegar að ég var búin að taka mig til fyrir ræktina í dag fékk ég smá fiðrildi í magann "Ætli Ljónið verði þar..." (hann er þar stundum). Ég lagaði hárið extra vel, sérstaklega extra þar sem að ég var nú bara að fara í ræktina  Ég lagaði líkamsstöðuna og ég sver að ég hækkaði um 20 cm, svo lagði ég af stað.

En ekki var Ljónið á staðnum. En skítt með það mér leið vel og það er það eina sem skiptir máli.... ekki satt?

 

Svona þar sem að Dísa Dóra bað um myndir fór ég að ath með myndavélina sem enn ekki virkar. Ég er mikið að spá í að henda henni bara aftur í gólfið og ath hvort að hún lagist ekki bara við skellinn

E.S. Þó að ég tali um að ég eygi ekki fyrir klippingu þá er ég nú ekki alveg svo krúnk, en mér finnst gott að geta sparað þegar að peningarnir eru ekki að flæða inn. Ég tala nú ekki um þegar að það snýr að mér....

Ætli ég eigi eftir að sjá eftir þessu?

Neyðin kennir nakinni konu að spinna.

Í mínu tilfelli hefur hún "kennt" mér að klippa á mér hárið sjálf! Ekki nakta konan sko, heldur neyðin.

Ég fór um daginn og ætlaði að fá Kay (ég skrifaði um hana hér) til að klippa mig og lita, en hún var upptekin og ég hafði ekki barna píu seinna svo að ég fór bara heim í fýlu. Síðan þá hef ég lært að ég er alveg á kúpunni og get því í raun ekki leyft mér að fara í klippingu og litun núna. Ég hef oft "lagað" á mér hárið á milli klippinga og litað líka, sem ég og hef gert núna einu sinni síðan að ég fór í klippingu síðast. Svo að í raun var kominn tími á að láta fagaðila laga hárið á Sporðdrekanum.

En svo datt mér þetta snjallræði í hug í kvöld eftir að ungarnir sofnuðu "Ég klippi það bara sjálf"

Svo að ég tók til þau tól og tæki sem að ég á til: Skæri sem eru ætluð naglaböndum (hárbeitt og fín), einhverskonar hár hnífur, handspegill án handfangs (það brotnaði af), greiða og jú spegill á vegg.

Svo tók ég bara til höndunum, ég verð að viður kenna að klippa hárið á sjálfum sér að aftan er ekki auðvelt þegar að maður sér ekki hvað maður er að gera. Enn... ég lét það ekkert stoppa mig, áfram skal haldið og hárið fauk.

Þegar að ég var farinn að toga í hárið og giska hvar ég ætti að klippa þá flaug þessi hugsun í gegnum hugann á mér "Kannski að ég ætti að fá mér kokteil" hmm "Best að geyma það þar til að þú ert búin, þú átt nú ekkert allt of gott með að gera beina línu núna án alkahóls" ég er nefnilega hænu haus og finn á mér af einu sopa.

Svo að ég bara klippti og klippt og klippti. Annað slagið kallaði ég á ömmu og bað um hjálp, hún var nefnilega vön að klippa á sér hárið sjálf. Og svei mér þá ef að "okkur" hefur ekki bara tekist þetta nokkuð vel.

Ég er allavega með styttra hár en áður!

Þegar að ég hef verið að reyna að lýsa því fyrir Kay hvernig að ég vilji láta hárið á mér líta út hef ég sagt við hana:

"Ég vill ekki vera eins og frú", hún horfði bara á mig eins og að ég væri smá skrítin.

"Ok, ég vill ekki hafa þetta of fínt", þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig svip ég fékk þá.

"Getur þú ekki látið þetta líta út fyrir að vera næstum því slys?".

"Slys!!" Sagði Kay þá

"já, svona ekki of jafnt, hafa lengri lokka hér og þar" Nú var ég farin að tala með afsökunar tón.

Kay hefur farið fram og þó að hárið á mér líti aldrei út eins og "slys" þá hef ég ekki gefist upp á henni. Hún verður frakkari og frakkari í hvert skipti sem að ég kem.

En mér tókst að láta þetta líta út fyrir að vera slys!

Ég vona bar að eftir sturtu og hárþurrku á morgun líti hárið á mér ekki út eins og stór slys!

Ég varð að plata sjálfa mig til að hætta að klippa. "Hey... þú mátt fá þér kokteil og sígó þegar að þú hættir".

Ég er ekki viss hvað ég varð að hvísla þessu að mér oft áður en að ég hlustaði  og lagði frá mér vopnin. 

 

E.S.

Það þýðir ekkert að setja út á þetta kokteil og sígó dæmi hjá mér. Mér til varnar þá drekk ég að jafnaði einn kokteil á mánuði og ég var hætt að reykja. En svo dundu ósköpin yfir og ég byrjaði aftur, en ég mun hætta aftur þegar að mér hentar.

Guð minn góður!!

Mannvonskan í heiminum nær enn að koma mér á óvart! Hvernig hægt er að gera svona nokkuð er mér alveg óskiljanlegt. Ég ætla ekki einu sinni að reyna að ímynda mér hvernig það væri að kveljast til dauða í örbylgjuofni

Ég man þegar að örbylgjuofnar komu fyrst á markaðinn þá voru sögur af gömlum konum sem settu dýrin sín í ofnana til að þurrka þau eða hita. Svona eins og er gert í sveitinni með litlu lömbin, nema hvað þá eru það bakara ofnarnir sem eru notaðir á mjög lágum hita og þeim er ekki lokað!

 

Fundin sek um að myrða barn sitt í örbylgjuofni

Ég óska..

.. Dalai Lama góðs bata

Dalai Lama lagður inn

Maðurinn með hundinn/nammið

Ég ræði oft við ungana mína um það að ekki megi fara neitt með ókunnugum. Í sögurnar nota ég oft manninn/konuna með hundinn eða nammið.

Svo um daginn var ég stödd við vatn þar sem að fólk á öllum aldri var að svamla og sóla sig. Ég var þarna með yngsta ungann og vin hans. Strákarnir voru á fullu að leika sér og bara allt í góðu með það, það var sama hvert þeir fóru ég sá þá alltaf og heyrði oftast hvað þeir voru að segja.

Svo tek ég eftir að þarna er kominn maður með hund, ég hefði sjálfsagt ekki farið að fylgjast með honum nema að hann talaði svo hátt svona eins og að hann væri að reyna að ná ath. Hann er þarna að leika við hundinn sinn og svo allt í einu eru öll börnin farinn að leika við hann, allir nema mínir.

En þegar að hin börnin eru farinn þá fer þessi maður að tala við mína stráka, eyrun á mér spenntust upp og augun líka. Hann var að spyrja hvort að þeir væru að spila í íþróttum, þá hvar. Í hvaða skóla þeir væru og svo framvegis. Hann náði ath þeirra með hundinum fékk þá til að leika við hann með sér.

Ég þarf ekkert að segja ykkur að ég fylgdist vel með manninum.

Þegar að maðurinn er svo farinn, kalla ég á strákana og segi þeim að koma til mín. Ég byrja á að tala um að maðurinn virtist hafa verið góður og skemmtilegur, strákarnir samþykktu það. Þá spurði ég:

"Ef að þið væruð einir á íþrótta svæðinu þar sem að þið æfið og þessi maður kæmi og byði ykkur að koma og segja hæ við hundinn sinn sem væri í bílnum. Mynduð þið fara?" 

Unginn minn sagði strax "Nei"

En hinn strákurinn varð hugsi svo kom "hmmm ég veit það ekki"

"NEI!" sagði ég "Þú segir nei! og ferð til mömmu þinnar eða pabba"

Ég talaði við móður drengsins þegar að ég skilaði honum af mér, sagði henni hvað hefði gerst. Hún sagðist einmitt tala um "manninn og hundinn" við börnin sín. Ég bað hana nú samt um að tala aftur við strákinn, fara yfir daginn og svona.

Það sem að mér fannst svo óþægilegt að þessi maður var svo normal! Og einstaklega viðkunnanlegur en ég fékk samt svona smá "klíju" tilfinningu og ekki treysta þessum.

Kannski og vonandi er þessi maður fínn náungi sem að lætur börn í friði, en.... maður fer aldrei of varlega þegar að börnin manns eru annars vegar. Ég mun því halda áfram að tala um manninn/konuna og nammið/hundinn, við ungana mína.

Hér er önnur saga af mér og mínum: Þegar að elsti unginn var um eins og hálfs árs vorum við að leika okkur á leiksvæði í borginni sem að við áttum heima í. Þarna voru litlir gosbrunnar og unginn minn var bara á bleiunni að busla. Þá stillir sér maður upp fyrir framan girðinguna og fer að taka myndir af unganum. Ég var fljót að stilla mér upp á milli ungans og myndavélarinnar. Það höfðu nefnilega verið sögur um að fólk tæki myndir af börnum, sýndu þær svo fólki sem vantaði börn, þau veldu sér barn og svo væri bara farið af stað og barninu rænt.

Pössum börnin okkar!

 

Reynt að ræna íslensku barni í Frankfurt

Næstum pissaði í buxurnar

Ég var gestur í húsi einu fyrir nokkrum vikum, sá sem að ég var í heimsókn hjá bjó á efri hæð hússins en í kjallara var par með hund. Fyrir aftanhúsið er stór garður og verönd, mjög kósý. Ég ákvað að skella mér út til að anda að mér "fersku lofti". Þegar að ég er búin að loka hurðinni að baki mér kemur eitt stk "Pit bull" stökkvandi upp tröppurnar og stillti sér fyrir framan mig.

"Ekki ver hrædd" hugsaði ég

"Ekki láta hann finna á lyktinni að þú ert alveg að pissa í þig af hræðslu"

Svo að ég fór að tala við hann með skjálfandi röddu "Hæ, hundur", "ó góður hundur".

Auðvitað sagði ég honum að hann væri góður, ég bara þorði ekki annað!

Ég veit ekki hvort að það var gott eða slæmt en ég angaði af hundalykt (var nýbúin að knúsast í Snata). Hundurinn fór að þefa af mér allri og ég bara þorði ekki að hreifa mig, var nokkuð viss um að ef að ég myndi gera það þá myndi hann bíta mig.

Svo allt í einu stekkur hundurinn aftur á bak, skellir rassinum upp í loft, höfðinu niður í jörð og urrgeltir á mig.

Ég ákvað að nú væri nægilega langt á milli okkar til að ég gæti stokkið inn og skellt hurðinni á eftir mér.

Auðvitað fór ég fyrir framan húsið til að anda að mér "hreina loftinu", ég þurfti mun meyra á því að halda núna. Þá tók ég eftir stóru skilti á girðingunni:

 "Varúð! Passið ykkur á hundinum!"

 

E.S.

Gott að ekki fór verr hjá drengnum í fréttinni!

Rottweiler kom ungum dreng til bjargar

Fyrirgefið..

.. hversu harðorða ég mun vera og fljót að dæma.

En ég vill bara að þessum mönnum verði vísað úr landi, já ég veit saklausir þar til sekt er sönnuð, bla bla bla . Þessi maður sem að sýndur er hér á myndskeiðinu sem fylgir fréttinni lítur út fyrir að vera hin fínasti náungi, eða ekki gefandi puttann í tíma og ótíma!

Það er nóg af Íslenskum ríkisborgurum sem haga sér eins og hálfvitar og meiða annað fólk á einn eða annan hátt. Það er engin þörf á að halda upp á erlenda afbrotamenn! Og borga fyrir málskostnaði og fangelsisvist fyrir lýðinn.

Það er fullt af erlendum ríkisborgurum búsetum á Íslandi sem haga sér vel, það er synd að þessir aumingjar sem gera svona sverta landa þeirra.

Því segi ég burt með lýðinn!!

Neita sök í Keilufellsmáli

Ó Guð, Snúllan!

Ég er svo sem ekkert voða hissa, breytingarnar sem hafa orðið síðustu 50 ár eru ekkert smá. Fólk ferðast um á færiböndum á flugvöllum. Já ok ekki þeim sömu og töskurnar fara á en færiböndum samt. Hvað veit maður svo sem hvað gerist næst?

Gott að dúlluna sakaði ekki.

Hrakfarir eldri borgara á Arlanda-flugvelli

Það má ekki gleyma því..

.. að þótt að maður komi ekki heim með silfur frá Ólympíu ferð sinni sem keppandi þá er það heilmikið afrek að hafa keppt þar. Það fer enginn meðal íþróttamanneskja að keppa á Ólympíuleikunum. Allir sem keppa þar hafa sýnt að þeir/þær eru topp íþróttafólk.

Því vill ég óska ykkur öllum til hamingju með ferðina! Skiptir ekki máli hvenær þín ferð var farinn, ef að þú hefur keppt á Ólympíuleikum "Til hamingju!"

En þið getið verið viss um að ég myndi ekki láta mig vannta á Lækjatorgið í kvöld ef að ég væri á landinu. Ég myndi vilja geta klappað og hrópað fyrir strákunum "okkar"!

Svið reist á Lækjartorgi

Hundur í bandi, kúkur í poka.

Ég á ekki hund og hef aldrei átt, en alltaf langað í einn... eða tvo. En þar sem að mér finnst að aðstæður verði að vera 100% réttar til að taka að sér slíkt dýr þá hef ég alltaf sagt "nei" þegar að Ungar eða Ljón hafa beðið um leyfi fyrir hundi.

Við höfum tekið að okkur að passa hund náins ættingja nokkrum sinnum en þá hafa Ungarnir verið hundapíjurnar og ég bara svona varamaður, já, nei, ekki maður, kona.

En núna eru stóru Ungarnir ekki heima og tók ég því á mig (engin kvöð) pössunar verkið. Mér fannst líka bara góð hugmynd að hafa kelirófu á fjórum fótum hér þar sem að ég yrði nú ein í kotinu. EN.... við vitum nú öll hvernig það fór

Ég hef sem sagt verið að fara í gönguferðir með Snata undanfarna daga og hundurinn sá er ekki vanur að vera í bandi. Þetta er svo vel uppalið dýr að hann gengur um laus þegar að eigendurnir fara með hann í göngur um sitt hverfi. Það tók Snataekki nema tvær gönguferðir til að fatta að ég var við stjórnina, hann skilur það reyndar alltaf betur á leiðinni heim en í byrjun göngutúrsins. Kannski það sé af því að hann er að kúka á sig greyið í byrjun göngunnar.

Svo að í kvöld fórum við út að rölta, bara við tvö yngsti Unginn er í nætur heimsókn hjá vini  Þarna fann ég sjálfa mig spjalla við hundinn:

"Góður strákur"

"Ó þú ert svo góður strákur" Munum að þetta er hundur en ekki barn

"Nei hey! ekki þarna megin við tréð"

"Guð blessi þig" Hann hefur örugglega fundið skítalykt frá öðrum hundi

"Úff hvað ég er fegin að þú hefur ekki áhuga á þessari klessu!" Þarna lá íkorni sem hafði "hitt" bíl.

Og margt, margt fleira fór okkar á milli, en mér til mikillar undrunar hafði Snati ekkert um þetta að segja, hann varla lyfti höfðinu upp frá jörðinni hvað þá meira.

Svo þegar að ég er búin að labba í sirka hálftíma með hund í bandi í annarri hendi og kúk í poka í hinni, þurfti ég að klóra mér í nefinu....

Já ég veit, flest ykkar, ef ekki öll hefðuð ákveðið að nota höndina sem hélt um ólina til að klóra ykkur. Ekki ég! Neipp! Eldsnöggt og mér alveg að óvörum klóra ég mér í nefinu með *hunda-kúk-í-poka* hendinni.

Úúúúú að vitum mínum barst ilmur sem að mér fannst ekkert allt of jammilegur

"Já ok, Snati, nú erum við á heimleið"

Svona til að enda þessa færslu á einhverju öðru en skítalykt verð ég að segja ykkur að Snati (ekki hans rétta nafn, hér eru allir undir dulnefni ) er sá besti hundur sem að ég hef kynnst. Td. þegar að við komum hér að innkeyrslunni tók ég af honum ólina þar sem að ég þurfti að rogast upp að húsi með ruslafötuna. Ég vildi ekki hafa hund og band í fótunum við þetta verk mitt.

Þessi elska tók þrjú skref inn innkeyrsluna, tók þá eftir að ég var eitthvað að bardúsa svo að hann bara beið eftir mér. Þegar að ég svo byrja að labba heim að húsi gerir hann slíkt hið sama, svo settist hann við tröppurnar og beið eftir að ég kæmi ruslafötunni fyrir við húsið.

"Góður strákur!"